Geteisterd door vunzige blikken

Vlak voor de eeuwwisseling stond het schaakfestival nog als Internationaal Schaaktoernooi Groningen op de kaart. In 1999 werd de editie zelfs verluchtigd met een dames-invitatiegroep. Dit tot groot ongenoegen de Duitse schaker Walter B., die op hoge poten bij de wedstrijdleiding aan de bel ging hangen. ‘Die Damen aus er Invitationsgruppe glotzen mich immer so an. Sollten Sie mich noch einmal auf solche enervierende Weise anstarren, mussen Sie bestraft werden. Ich plädiere fur ein Verlustpunkt!’, aldus B.

undefined

Nu is het volkomen onvoorstelbaar dat deze dames een prutsertje uit de B-groep überhaupt een blik waardig gunden, en dat gold ook voor mij. Om nou naast Walther te gaan zitten, zoals werd voorgesteld, nou nee.

undefined

Dan kan ik beter even op Natalia Zhukova, wiens weelderige vormen mij buitengewoon boeiden, afstappen met de vraag of ik haar kon voor een foto kon strikken.

undefined

Net op de dag dat ze tegen Zhu in een matnet verzeild was geraakt.

undefined

Dat feest ging niet door. Ze gaat veel liever met Alexander Grischuk en Genna Sosonko op de foto. Ongetwijfeld om aan te tonen dat ik haar nooit ergens voor krijg.

undefined

Wat ik toen allemaal ben misgelopen laat ze nu graag aan iedereen zien. Destijds was mij niet meer vergund dan een braaf fotootje en haar naamplaatje, die moest ik dan nog wel even zien te snaaien, snik.

undefined

Toen heb ik dan maar laten vereeuwigen met Cor van Wijgerden, het mocht een wonder heten, dat hij daartoe bereid was. In 1979, begeleidde Cor John van der Wiel naar de titel van Europees Jeugdkampioen in Groningen, zijn voornaamste concurrent was de Rus Sergey Dolmatov.

undefined

De sterreporter van het Nieuwsblad van het Noorden, ondergetekende dus, was bij de post mortem van hun onderlinge partij present. Ging die Dolmatov er tijdens die post mortem niet voortdurend af? Mijn oppervlakkige observaties, zoals die ook in de krant verschenen (zoals gebruikelijk uit de losse pols), werden in het toernooiboek als klinkklare nonsens weggezet.

undefined

Maar toch 20 jaar later toch gezellig met Cor samen op de foto, mooi toch!

Die Ligterink is niet te vertrouwen

In 1979 werd IM Gert Ligterink kampioen van Nederland. De grote GM’s van die tijd Jan Timman, Hein Donner en Hans Ree werden in grootse stijl aan de zegekar gebonden. Enorme vreugde heerste hier in Groningen, het was zelfs voorpaginanieuws voor het Nieuwsblad van het Noorden.

undefined

Nu is Ligterink voornamelijk actief als schaakmedewerker van de Volkskrant en als commentator bij de grote toernooien hier ten lande. Zo ook in de laatste ronde van het Hoogeveen Essent toernooi 2001, met in de kroongroep Viktor Korchnoi, Judit Polgar, Loek van Wely en Lazaro Bruzon. Gert had toen in zijn rubriek aandacht besteed aan My best games: Games with White van Korchnoi.

undefined

Gesigneerd en wel leek het me wel een leuk cadeautje voor mijn chauffeur, een gepensioneerde scheikunde professor en een van de oudste nog actieve schakers, die net als ik in de amateur-groep wat zat te prutsen. Helaas was het boek op dat moment nog nergens verkrijgbaar. Dus ik bij Gert aangeklopt en hem gevraagd: ‘Neem jij dat boek even mee de laatste ronde?’ Dat zou hij doen, maar wie schetste mijn verbazing?: hij was het vergeten! Maar wie verscheen daar als redder in de nood? Hans Böhm!

undefined

Vroeger noemden we Hans overigens altijd Hans Boem, niet te verwarren met Boem Boem Becker natuurlijk. En nadat ik hem de situatie had uitgelegd zei hij: ‘Ach, die Ligterink, daar kan je toch niet van op aan.’ Nou kan ik me daar wel iets bij voorstellen, dit diagram alleen al spreekt boekdelen.

undefined

‘Maar Hans, heb jij niet toevallig een boekie bij je?’, vroeg ik voor de deur van het stadhuis van Hoogeveen.

undefined

Daar heb je Korchnoi al, die gaat natuurlijk niet met zijn eigen boek lopen leuren! Breed lachend wisselden Böhn en Korchnoi even een paar woorden. Niet veel later gaat de kofferbak van Böhm zijn Japanner open. Boordevol met Olympische logbokken, oude Schackmatti’s en andere schaakramsj waar de uitgever zijn magazijnruimte niet aan wilde verspelen. Daartussen lag De 32 Stukken, geschreven en gesigneerd door Böhm zelf.

undefined

‘Doe me die dan maar.’ Tegenwoordig staan Böhm en Ligterink vaak broederlijk samen op het podium, om het publiek te laten smullen van hun sappige commentaren en de grootmeesterlijke kunststukjes.

undefined

Laatst mailde ik nog eens met Hans om hem om een aantal foto’s te vragen en toen legde ik hem deze column voor. ‘Dat heb ik nooit gezegd,’ zei hij door de telefoon, met die kenmerkende donkere stem: “Ik zei: ‘Er gaat niets boven Groningen, of zoiets.'” Oh, ja Hans? Mag ik je dan iets vragen in je rol als columnist van de Telegraaf, niet bepaald een linkse verzetskrant…

undefined

Enig idee waar deze voormalig anarchistische vijand van de staat rondhing op 14-06-1966? 

Dead Smokers Society

De tijd dat je in de bioscoop doodgegooid werd met sigarettenreclames – en ook zelf mocht roken – is allang verleden tijd. Waar is de Marlboroman gebleven, die met een gloeiend brandmerkijzer zijn peuk aanstak? Waar zijn de mondaine wereldreizigers, die begrepen dat Peter Stuyvesant het internationale paspoort naar rookplezier is? Naar Siberië verbannen?

undefined

Dat overkwam Viktor Korchnoi wel, toen hij in 1974 in Odessa de Kandidaten match van Tigran Petrosjan had gewonnen. Hij verliet Odessa niet in een vliegtuig, waar je destijds aan boord van de steward nog een vuurtje kreeg aangeboden. Nee, Viktor de Verschrikkelijke moest als een normale sterveling met de trein.

undefined

Met een koffer vol sigaretten belandt hij in een gat ergens in Siberië waar in het hotel geen drank en vrouwen zijn te bekennen. Dus nam hij zijn intrek maar in de kroeg tegenover het stadhuis, waar hij in een schaaktoernooi, stinkend naar drank en rook, iedereen van het bord timmerde. Dat hij het moeilijk zonder zijn geliefde sigaretten kon stellen, bleek in een match tegen IJslandse GM Johann Hjartarson.In de toernooizaal heerste een algemeen rookverbod, maar Korchnoi had een plekje gevonden waar hij toch kon roken. Niet voor lang, want FIDE-president Fridrik Olafsson greep in en toen was het met roken gedaan. En daarmee met de match voor Korchnoi ook.

undefined

Middels dit aanloopje komen we bij Mikhail Tal terecht, de Tovenaar uit Riga, wiens combinaties je de adem benamen. Maar dat kwam ook door de enorme rookwolken, die hij voortdurend uitblies. Drie pakjes per dag gingen er met gemak doorheen, en als er geschaakt moest worden, nog een pakje meer. Daarom beval Mikhail Botvinnik, bijgenaamd de Patriarch, zijn trainingspartner Vjatsjeslav Ragozin in zijn voorbereiding tegen Tal minstens evenveel te roken achter het bord als laatstgenoemde. Als Tal door zijn zwakke gestel weer eens op de intensive care was beland, pafte hij gewoon door. Toen Tal tijdens de Kandidaten op Curacau 1962 daar weer eens belandde, was de enige kameraad die hem kwam opzoeken Bobby Fischer.

undefined

Overigens is er slechts één foto bekend waar Tal blakend van gezondheid op staat. Met dank aan het straffe regime dat Anatoly Karpov van zijn trainingspartner Tal eiste, tijdens de voorbereiding van Karpovs legendarische match tegen Kortchoi. Maar de grootste paffer aller tijden was onze eigen J.H. Donner. Drie pakjes Camel per partij, doctors orders! Lubomir Kavalek kan daar smakelijk over verhalen: terwijl de Hoogovens hun rook uitbraakten, was ook hun bord gehuld in een wolk van rook, en niet omdat de ramen open stonden.

Wat bij de partij van Donner tegen Albin Planinc opvalt; een brandschone asbak naast het bord. Ongetwijfeld liepen de arbiters af en aan om Donner van een schone asbak te voorzien. Kom daar tegenwoordig nog eens om, een asbak naast het bord, no way. Roken in de toernooizaal, ten strengste verboden, een niet brandende peuk achteloos in de mondhoek laten bungelen, zoals ik dan wel doe, kan nog net.\’Roken is dodelijk’ staat er tegenwoordig op de pakjes, dus buiten opsteken graag, zo lang dat dat nog mag.

undefined

Die lijken kunnen we binnen missen als kiespijn!

Sacha & Sacha

Logisch dat Wij, don Juan Jamon, par la gracia de Deus el Rei de la quintalla onze belangstelling vooral richtten op la belleza feminina, daar in Khanty Mansiysk en niet op dat Ray Ban zonnebrilllenmodel Magnus Carlsen, daar in London. Geen korte rokjes en topjes daar in Khanty, ja wat wil je, -34°C!!



Vandaar dat Sexy Lexy Kosteniuk haar huisdiertje maar thuis had gelaten, een slang is nu eenmaal geen poolvos. Lexy ging er in de halve finale af tegen de Chinese Lu Wenjun, die haar in 2017 in Teheran behaalde wereldtitel aldus in de finale kon prolongeren. Die WK aldaar had te maken met een storm van protest, omdat de dames met hoofddoekje aan het bord dienden te verschijnen.

De Amerikaanse kampioene Nazi Paikidzi riep zelfs op tot een algehele boycot, maar daar kwam weing van terecht. Van fundamentele rechten voor vrouwen is volgens Nazi daar geen enkele sprake, en daar in een topje achter het bord verschijnen, zoals op de Olympiade met het Amerikaanse team, aboluut niet toegestaan.

De USA werd daar in Khanty vertegenwoordigd door Irina Krush, daar worden Wij niet wild van en ze vloog er in een vroeg stadium al uit.

Veel interessanter is, dat Sexy Lexy voor de finale in de commentaarbox plaatsnam naast Alexander Morozevich, ook wel Sacha. Had Spicy Sacha zich niet womanizer no 1 ontwikkeld, door Spice girl Geri Halliwell in het huwelijksbootje te lokken?? Voor de don natuurlijk aanleiding om Geri in de zijlijn te plakken en haar clipje

It’s raining men

 aan te bieden. Maar bleek nou?? Die Sacha is helemaal geen womanizer, was nepnieuws van Tryll. En meer dan een commentaartje hier en simultaantje daar zit er voor deze Sacha naar eigen zeggen niet meer in. Wat Lexy te melden had boeide de don des te meer, vooral toen zij over de pennen begon, waarmee genoteerd dient te worden. Alleen met de door de organistie uitgereikte schrijfwaren, van die goedkope rommel kregen de dames daar in Khanty.


Nee, dan de Dupont Limited Edition World Chess Fountain Pen, slechts 975 Engelse ponden, waar Fabi en Magnus mee noteren. Stinkend jaloers was ze, en bedroefd dat ze niet met eigen lekkere pennetje mocht noteren, maar omdat daar een computertje in kan…. Opeens was het voor de don aanleiding toch maar eens in London te gaan kijken. Allereerst om Ons aan het decolletee van Sopiko te verlekkeren, maar vooral voor die andere Sacha, oftewel Alexander Grischuk.

Dat is pas een womanizer, was eerst met Natalia Zhukova en nu met Kateryna Lagno, die in de finale sneuvelde tegen Lu Wenjun. Wat een schril contrast zit er in de beelden van de huldiging in Teheran en die van Khanty!!!

Maar het allermooiste was het commentaar van deze Sacha op de laatste klassieke partij in London. There were some 2500 players… wat dat soort kneuzen produceeert, daar kan je niet op bouwen. Vandaar dat de don zich met zijn schamele ratinkje maar als roddeltante manifesteert. Hasta la proxima, adios muchachos.

Memorylane

Zo tussen 1965 en 1970 woonde Eddie Scholl, in 1970 schaakkampioen van Nederland, hier in Groningen aan de Meeuwerderweg. Nu een grijze eminentie en spreekstalmeester bij het Waling Dijkstra-rapidtoernooi.

De ouwe Waling Dijkstra, inmiddels overleden mecenas, steenrijk door een verfpatent en liep destijd met een portefeuille, boordvol flappen rond, Gert Ligterink heeft daar vaak smakelijk over verhaald.

Jambon deed weer eens mee en mocht in de 3e ronde tegen Renske Hania.

Het werd net als een dikke 20 jaar geleden opnieuw een Ben-Oni,


wat stond ze op een gegeven moment volkomen aangekrant. Het was aan alle kanten volkomen uit, moet je geen stuk weggeven Jambon!!! Deed ie natuurlijk wel en uiteindelijk eindigde dit alles in pais en vree. Bij het napraten toverde Renske mijn Kerstmanfotoo uit haar mobiel!

Was soll den das??, dacht ik verbaasd. Wel, destijds zat ik ook met een Kerstmuts op achter het bord, met ernaast een gevulde whiskeyfles. Waarom kreeg ik toen geen slokje, vroeg ze zich toen af?? Wel schat, er zat kouwe thee in, heeft exact dezelfde kleur als whiskey, deed ik destijds wel vaker trouwens. En iedereen maar denken, dat ie tegen een dronkelap zat te schaken. En als je een beetje had opgelet, had je het tussenzetje van Hoeksema – Pb3!!- ook wel gevonden! Inmiddels was het weer tied veur un pafke en wie lag daar tussen de straatstenen:

Rutger, hier in de schaduw van de beroemde dichter JJ.

Rutger Kopland. en toen moest ik opeens aan mijn tijd als dichter terugdenken. Heel vroeger, ver voor Wij als Jacques Jambon, par la grace de Dieu le Roi de limerick furore maakten, organiseerde Lambertus van der Marel in zijn Atlantis dichtersavonden.

Op één van die avonden vond Lambie, dat er schaakpoëzie voorgedragen diende te worden. Maar dat werd door de dichters genegeerd. De geitenwollensokkenfiguren van die avond produceerden alleen jammerklachten over verloren liefdes. En dan te weten, dat Wij, Jacques Jambon etc speciaal voor die avond een heus schaaklimerickje hadden klaarliggen. En niet aan bod kwamen. U begrijpt, dat Wij de gelegenheid te baat nemen, dat meesterwerk alhier alsnog te presenteren:

Er was eens een schaker uit Drachten
die kon geen moment wachten
met het doen van een zet
die was pet
toen kon niemand zijn leed meer verzachten!!!

Nu zou Jambon zichzelf niet zijn, als ie Mata Hari niet in de zijlijn had gezet!
That will be all folks, untit the next time!

Rokjesdag in Khanty- Mansiysk Siberia ????

De inmiddels overleden columnist Martin Brill danken Wij voor deze jaarlijks terugkerende feestdag, oftewel de rokjesdag.. Maar helaas, het nazomeren met heerlijke temperaturen en de opwaaiende zomerjurken van Oek de Jong zijn er bij temperaturen van onder nul natuurlijk ook niet.

Maar….tot ons genoegen hebben wij dankzij het onvolprezen facebook toch nog 2 rokjes kunnen ontdekken. En Natalia Zhukova natuurlijk. Durft deze overschrokken tante uit de Oekraïne net als weleer in zeer gewaagde outfit achter de stukken plaats te nemen??

Niet dus, en ze is er in de 1e ronde tegen de Chinese Shigun Ni in de tiebreak al uitgevlogen. 64 dames, waar kennen we dat getal van, in het FIDE women´s World Championship bepalen middels het knock-out systeem, wie er later via matches de tweestrijd om de titel mogen spelen. Dus naarstig op zoek naar een nieuwe favoriete. Wat dacht u van Chessqueen Alexandra Kosteniuk?

Ging vroeger ook wel met Victor de Verschrikkelijke op de fotoo! Of zit er warmpjes bij achter het bord, of pikant in de zijlijn mmmmm….Uit dit alles mag wel weer blijken, waar de interesse van Don Juan Jamon naar uitgaat, las mujeres. En dat matchje in Londen, dat interesseert de Don natuurlijk geen zier!!
Hasta la vista muchachos.

Don Juan y las mujeres

Laten Wij ons deze keer eens op zijn Spaans presenteren: als don Juan Jamon, par la gracia de Dios el Rei de quintana!! En als Don Juan hebben Wij slechts 1 interesse: las mujeres oftewel de vrouwen. En dan wel de vrouwen, die in Batumi achter het schaakbord zijn te vinden. Het zal geen verrassing zijn, dat wij onmiddellijk op zoek zijn gegaan naar Natalia Zhukova: zeer zedig gekleed ditmaal en moeilijk kijkend.

Het verloop van haar partij gaf daar geen enkele aanleiding toe. Het commentaar van Sopiko Guramishvili was zeer adequaat, en zo konden Wij onze kennis van de Ben-Oni ook nog even opfrissen. Natalia wordt geflankeerd door de Muzychuk zusjes, Anna en Maria.

Anna had in Iran bijna de Wk-titel opgehaald, met hoofddoekje nog wel, maar niet zoals de religieuze politie het graag ziet: een deel van haar haardos is duidelijk zichtbaar.

Het toernooi in Saoudi-Arabië liet Anna aan haar voorbijgaan, onder meer omdat je alleen onder begeleiding van een man over straat mocht. Ach meid, je gewoon in de stijl van Cindy Crawford en Richard Gere naar het openingsgala laten begeleiden, word je net als de tennisbabes door een vrolijk lachende sjeik, zoals in Quatar, vorstelijk onthaald.

(Photo by Ron Galella/WireImage)

De Nederlandse dames doen ook mee, dankzij Peng haar facebookpagina ook daar beelden van.

Maar vooral veel dank aan Paul Truong en zijn gezamenlijke voorliefde voor de dames, die hij op Facebook presenteert, maar vooral vanwege de nuttige link: photos-from-2018-batumi-chess-olym…, 172 fotoos per ronde, smullen maar.

Nu de psychiater bij mij een MPS (meervoudige persoonlijksheids stoornis) heeft geconstateerd, komen Wij in de volgende aflevering terug als Jacobo Presunto, als Portugeees dus, en hebben Wij het daar uitsluitend over de mannen in Batumi! Waar overigens scherp op gelet wordt is valsspelen, de spelers worden voor aanvang gevisteerd!!. Hasta la proxima, adios muchachos!

GC 4 overtuigt niet tegen Tjonger Aa Linde 2 1/2-5 1/2


En wat zag mij lodderig oog, Joop Houtman is naar een bedenkelijk niveau afgezakt, 3e klasse en bij de Spassken nog wel. Helaas was wat ikzelf presteerde nog veel bedenkelijker: in de fotoostelling volgde na Tc6 L7x?????

Ja, en toen kwam, Tf6 schaak, stuk kwijt en die mindblow kwam Jambon niet meer te boven. En om het allemaal nog veel erger te maken was ik in Buckshot de

opgeverfde dame, die mijn moves op de dansvloer wou zien in een oogwenk weer uit het oog verloren. En ging een fraai Chinees dametje er met mijn beursje vandoor, zo ziet u maar, erger dan een schaakpartij verliezen kan ook.

En de wedstrijd ging natuurlijk ook verloren, wel hulde voor Wim van Beersum, die won !!

Decolleté’s en shorts taboe in de toernooizaal!

Wie mij langer volgt, weet dat ik mij, in ieder geval op de foto, zeer decent presenteer, met een celebrety als Scarlett Johanssen, gefotoshopt, dat dan weer wel. Niet zoals ze er op de rode loper bij loopt, dat leidt de aandacht maar af en dat vindt Sava Stoisavljevic,

Inkijk?

Secretaris-generaal van de ECU -Europese Schaakunie- nu ook, op ongeoorloofde wijze inmiddels. Het eerste wat mij dan opvalt, dat madame ook de nodige inkijk presenteert, maar bij het Europese vrouwenkampioenschap in Gazlanlantap Turkije was de nieuwe dresscode net klaar en kon zij de schaars geklede schaakbabes er fijntjes op wijzen, dat ze niet meer dan 2 knoopjes van hun blouse open mogen zetten, anders kunnen trainers en arbiters hun hoofd er niet bij houden. Ze had zelfs een deelneemster gespot, die erbij liep alsof ze naar het strand ging, kon echt niet en de korte rokjes zijn natuurlijk binnenkort aan de beurt. Net als onlangs in Saudi-Arabië: hooggesloten witte blouse en een blauwe of zwarte broek was voorgeschreven, nog liever hadden ze natuurlijk gezien, dat de dames extreem gesluierd middels het opgestoken vingertje

Wie wint?

een winstpartij doorgaven. In Maleisië werd een 12-jarig meiskeuitgesloten van een toernooi, haar schooluniform reikte niet tot onder de knie, de foto die op facebook verscheen was volgens de toernooidirectie gefotoshopt; ja ja.

Een onbetamelijk jurkje voor een potje schaak??

Ook in Iran weten ze wanten, Dorsa Derekhshani was in Gibraltar zonder nikab aan het bord verschenen,

Geen nikab…

gelijk geroyeerd net als haar 14-jarige broertje Dorna, had tegen een Iraeli gespeeld. Maar ook de heren worden aan restricties onderworpen: in de 3e ronde verscheen de Canadese GM Anton Kovalyov

Anand kleedt zich altijd heel anders…

bij de FIDE worldcup in shorts, moest ie van Zurab Azmaiparasvili wat anders aantrekken, ongepast om er als een zigeuner bij te lopen en nog een stortvloed aan beledigingen: Anton, die Anand verslagen had verliet het toernooi. Nee, grootmeesters dienen strak in het pak aan het bord te verschijnen betoogt IM Vitaly Neimer in ‘dress like a grandmaster’,

maar niet als ze naar een voetbalmatch gaan, dan zien we zelfs Karjakin in een korte broek.

Zoekplaatje: wie mogen er niet achter het bord?

Dus tot slot om iedereen in de gelegenheid te stellen zelf een oordeel te vellen, doe ik er voor de diashow ook een hele bubs schaakbabes bij, voor je het weet zijn ze op Google ook niet meer te vinden en weet niemand waar ik het eigenlijk over heb.