Een boer met kiespijn

Er was eens een sterreporter, die zeer slecht lag bij de organisatoren van het Europees Jeugdkampioenschap, dat wat jaren achtereen in Groningen plaatsvond. Toen Max Euwe in 1968 aan het bord van Anatoly Karpov de eerste zet deed, was het nog het Niemeijertoernooi zonder FIDE-status.

undefined

Werd vaak in de kantine van die tabaksfabrikant afgewerkt, later in de Martinihal. FIDE-president Max Euwe werd de vaste eregast en gaf eens een simultaan tegen wat lokale persvertegenwoordigers. Om het Max makkelijk te maken -ze konden er allemaal niets van – mocht ik dan niet meedoen, maar van Max zelf wel. ‘Gaat u daar maar zitten’, zei hij vriendelijk en toen hij een gepend stuk wilde spelen kwam er een remise-aanbod. En wie was er in 1987 de eregast? U raadt het al, Anatoly Karpov!

undefined

Wat werd ik geveegd in een simultaan, maar wel mooi op de foto, net als Jannes van der Wal.

undefined

Om iets van het spel van Karpov te snappen heb ik zijn boek Wie ich kampfe und siege aangeschaft. Dat kwam in 1999 goed van pas. Karpov was toen de legende in de kroongroep in Hoogeveen.

undefined

Met daarnaast Judith Polgar (sterkste vrouw), Jan Timman (beste Nederlandse schaker) en Darmen Sadvasakov (de jeugdwereldkampioen), kortom de gebruikelijke formule. Even dat boek laten signeren en misschien vindt Karpov die foto ook leuk. Stuur maar naar mijn adres in Moskou, stelde hij voor, maar dat is er nooit van gekomen. Eind dat jaar werden de spullen van de meedogenloze Roemeense dictator Ceaucescu geveild, 10 jaar na zijn executie. En wat zat erbij? Een peperdure schaakset, geschonken door… Anatoly Karpov.

undefined

Wat donderde mijn held hard van zijn voetstuk. Die wil ook nooit meer zien, nam ik mij vast voor. Ploft er in 2003 een enorme enveloppe in mijn brievenbus met oud-wereldkampioen dammen Jannes van de Wal achter de damschijven en die andere oud-wereldkampioen Karpov achter de schaakstukken, op één en hetzelfde bord! 

undefined

Toch maar naar Hoogeveen getogen, ja wat moest ik er anders mee? Ik zie Karpov nog met die enveloppe, na alweer een nederlaag, langs de borden van de Open GM-groep lopen. Zoals de gevallen heerser van de 64 velden dat ook bij Tata Steel doet en de prijzen uitreikt.

undefined

Is die brede glimlach dan nog echt of die van een boer met kiespijn?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *