Geteisterd door vunzige blikken

Vlak voor de eeuwwisseling stond het schaakfestival nog als Internationaal Schaaktoernooi Groningen op de kaart. In 1999 werd de editie zelfs verluchtigd met een dames-invitatiegroep. Dit tot groot ongenoegen de Duitse schaker Walter B., die op hoge poten bij de wedstrijdleiding aan de bel ging hangen. ‘Die Damen aus er Invitationsgruppe glotzen mich immer so an. Sollten Sie mich noch einmal auf solche enervierende Weise anstarren, mussen Sie bestraft werden. Ich plädiere fur ein Verlustpunkt!’, aldus B.

Nu is het volkomen onvoorstelbaar dat deze dames een prutsertje uit de B-groep überhaupt een blik waardig gunden, en dat gold ook voor mij. Om nou naast Walther te gaan zitten, zoals werd voorgesteld, nou nee.

Dan kan ik beter even op Natalia Zhukova, wiens weelderige vormen mij buitengewoon boeiden, afstappen met de vraag of ik haar kon voor een foto kon strikken.

Net op de dag dat ze tegen Zhu in een matnet verzeild was geraakt.

Dat feest ging niet door. Ze gaat veel liever met Alexander Grischuk en Genna Sosonko op de foto. Ongetwijfeld om aan te tonen dat ik haar nooit ergens voor krijg.

Wat ik toen allemaal ben misgelopen laat ze nu graag aan iedereen zien. Destijds was mij niet meer vergund dan een braaf fotootje en haar naamplaatje, die moest ik dan nog wel even zien te snaaien, snik.

Toen heb ik dan maar laten vereeuwigen met Cor van Wijgerden, het mocht een wonder heten, dat hij daartoe bereid was. In 1979, begeleidde Cor John van der Wiel naar de titel van Europees Jeugdkampioen in Groningen, zijn voornaamste concurrent was de Rus Sergey Dolmatov.

De sterreporter van het Nieuwsblad van het Noorden, ondergetekende dus, was bij de post mortem van hun onderlinge partij present. Ging die Dolmatov er tijdens die post mortem niet voortdurend af? Mijn oppervlakkige observaties, zoals die ook in de krant verschenen (zoals gebruikelijk uit de losse pols), werden in het toernooiboek als klinkklare nonsens weggezet.