God straft direct

Op een snikhete zomerdag in 2004 stond de dikke BMW van de befaamde mecenas Kees Eldering klaar om naar de Jacobijnerkerk te Leeuwarden af te reizen. Met in de kofferbak een kratje SPA Blauw, want als je met ongeoorloofde snelheden die richting uit raast, wil het water in de radiator wel eens gaan koken en die vul je dan niet bij met ordinair, hard kraanwater. Daar houden de kunstwerken van de Bayerische Motor Werke niet van. Voor het vertrek nog even met de vriendin van de mecenas op de foto en dan op naar Ljouwert.

undefined

De protegé van de mecenas nam daar deel aan het NK schaken, met als sidekick het Harmonie-toernooi. Wie zag mijn lodderig oog zoal als deelnemer? Lambertus, voorheen uitbater van schaakcafé Atlantis. En aan het belendende bord? De inmiddels bij u bekende Walther B, met zijn fobie voor vrouwen. Tijd voor een experiment: even die vriendin van de mecenas vragen of ze zich wil verdiepen in de stelling van de uitbater, een liefhebber van halsbrekende capriolen. Met verbluffend effect: als door een adder gebeten vluchtte Walthertje de preekstoel in.

undefined

Veelvuldig kampioen Loek van Wely zat tegenover Yge Visser, ja die protegé dus, die in een hagelwit shirt voor iedereen duidelijk zichtbaar zat te bidden:

Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
en laat hem Pxc5 spelen…

undefined

God – ja zijn ogen worden wat minder – zag Yge Visser voor een misdienaar aan, verhoorde zijn gebed en dwong Loek paard maal c5 te spelen!

Die combinatie had God ook wel gezien, maar waarom speelt ie geen 38… Le2 i.p.v. Kg7. Dat zie ik met mijn slechte ogen nog wel, dacht God, en zette zijn bril op: ‘Wat zullen we nou hebben, dat is helemaal geen misdienaar, dat is die Hagenees, die zijn geld altijd in de gokkast flikkert en nooit wat in het kerkezakje, en wat staat er eigenlijk op zijn rug? Hotels.nl, hmm reclame zeker, en dat in Mijn Huis, ik verander die vlegel in een zoutpilaar. Zegt Petrus, die Zijn gedachten geraden had: Ach God, doe dat nou niet, ik heb het al druk genoeg!’ Toen glimlachte God: Nou vooruit, jij je zin, eventjes maar, dat zal hem leren. En zo kon het gebeuren, dat Yge Visser, geheel versteend, op de 39e zet zijn laatste seconden liet wegtikken! En zo moest King Loek God op zijn blote knieën danken, niet alleen om die partij, die hij cadeau had gekregen, maar ook Yge, zelf.

undefined

Hij was dus niet definitief in een zoutpilaar veranderd, en kon daardoor Ivan Sokolov in de laatste ronde op remise houden. Aldus ging de titel weer naar Loek van Wely!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *