Memorylane

Zo tussen 1965 en 1970 woonde Eddie Scholl, in 1970 schaakkampioen van Nederland, hier in Groningen aan de Meeuwerderweg. Nu een grijze eminentie en spreekstalmeester bij het Waling Dijkstra-rapidtoernooi.

De ouwe Waling Dijkstra, inmiddels overleden mecenas, steenrijk door een verfpatent en liep destijd met een portefeuille, boordvol flappen rond, Gert Ligterink heeft daar vaak smakelijk over verhaald.

Jambon deed weer eens mee en mocht in de 3e ronde tegen Renske Hania.

Het werd net als een dikke 20 jaar geleden opnieuw een Ben-Oni,


wat stond ze op een gegeven moment volkomen aangekrant. Het was aan alle kanten volkomen uit, moet je geen stuk weggeven Jambon!!! Deed ie natuurlijk wel en uiteindelijk eindigde dit alles in pais en vree. Bij het napraten toverde Renske mijn Kerstmanfotoo uit haar mobiel!

Was soll den das??, dacht ik verbaasd. Wel, destijds zat ik ook met een Kerstmuts op achter het bord, met ernaast een gevulde whiskeyfles. Waarom kreeg ik toen geen slokje, vroeg ze zich toen af?? Wel schat, er zat kouwe thee in, heeft exact dezelfde kleur als whiskey, deed ik destijds wel vaker trouwens. En iedereen maar denken, dat ie tegen een dronkelap zat te schaken. En als je een beetje had opgelet, had je het tussenzetje van Hoeksema – Pb3!!- ook wel gevonden! Inmiddels was het weer tied veur un pafke en wie lag daar tussen de straatstenen:

Rutger, hier in de schaduw van de beroemde dichter JJ.

Rutger Kopland. en toen moest ik opeens aan mijn tijd als dichter terugdenken. Heel vroeger, ver voor Wij als Jacques Jambon, par la grace de Dieu le Roi de limerick furore maakten, organiseerde Lambertus van der Marel in zijn Atlantis dichtersavonden.

Op één van die avonden vond Lambie, dat er schaakpoëzie voorgedragen diende te worden. Maar dat werd door de dichters genegeerd. De geitenwollensokkenfiguren van die avond produceerden alleen jammerklachten over verloren liefdes. En dan te weten, dat Wij, Jacques Jambon etc speciaal voor die avond een heus schaaklimerickje hadden klaarliggen. En niet aan bod kwamen. U begrijpt, dat Wij de gelegenheid te baat nemen, dat meesterwerk alhier alsnog te presenteren:

Er was eens een schaker uit Drachten
die kon geen moment wachten
met het doen van een zet
die was pet
toen kon niemand zijn leed meer verzachten!!!

Nu zou Jambon zichzelf niet zijn, als ie Mata Hari niet in de zijlijn had gezet!
That will be all folks, untit the next time!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *